Konferencja naukowa „Zrównoważony rozwój i ochrona gleb w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”.
W dniu 26 września 2024 roku odbyła się konferencja naukowa „Zrównoważony rozwój i ochrona gleb w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym” w ramach XI Krajowej Platformy Glebowej oraz Krajowego Hubu ds. Gleb. Tematyka tegorocznego spotkania, które po kilkuletniej przerwie odbyło się w formie stacjonarnej w siedzibie Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie dotyczyła wymianę wiedzy i doświadczeń na temat ochrony gleb i zrównoważonego rozwoju w kontekście planowania przestrzennego. Organizatorami konferencji byli: Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach, Polskie Towarzystwo Gleboznawcze oraz Instytut Rolnictwa SGGW w Warszawie.
Otwarcie konferencji
Panel dyskusyjny w trakcie konferencji
Uczestnicy mieli okazję przedyskutować aktualne wyzwania i rozwiązania, które mogą przyczynić się do lepszego zarządzania glebami w Polsce w świetle zagadnień związanych z zagospodarowaniem przestrzennym. W trakcie konferencji odbyły się dwie sesje referatowe i jedna posterowa. Tematyka prezentacji przedstawionych w trakcie konferencji dotyczyła m.in. projektu dyrektywy UE dotyczącej monitorowania gleb, wykorzystania materiałów odpadowych w zagospodarowaniu przestrzennym, ograniczeń środowiskowych w kontekście rozwoju obszarów wiejskich i miejskich oraz ochrony gleb w planowaniu zabudowy mieszkaniowej. Podczas dyskusji uczestnicy konferencji stwierdzili, że system planowania przestrzennego nie chroni gleb w sposób satysfakcjonujący i potrzebne są systemowe zmiany, które pozwolą skutecznie przeciwdziałać negatywnym skutkom nieodpowiednich praktyk związanych z gospodarowaniem przestrzenią. Uczestnicy podkreślali również, że ochrona gleb jest kluczowym zagadnieniem w kontekście zmian klimatycznych, postępującej (i często chaotycznej) urbanizacji oraz zrównoważonego rozwoju. Właściwe zarządzanie glebami powinno być jednym z priorytetów w polityce przestrzennej naszego kraju oraz podczas przygotowywania dokumentów planistycznych (np. miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego), co pozwoli na zachowanie gleb, bioróżnorodności, odpowiedniej jakości wód i zdrowia ekosystemów dla przyszłych pokoleń, a także pozytywnie wpłynie na estetykę krajobrazu na terenach wiejskich i w miastach.